Το Σάββατο 27/2 στην πλατεία Εξαρχείων, 3 σύντροφοι από το Κ*Βοξ δέχτηκαν δολοφονική επίθεση με μαχαίρια από μέλη της τοπικής μαφίας. Καθαρά από θέμα τύχης δεν υπήρξαν νεκροί, ενώ στη συνέχεια οι θύτες εξαφανίστηκαν στα στενά της περιοχής.
Αυτό το περιστατικό έρχεται να προστεθεί σε μία σειρά γεγονότων ενός μακροχρόνιου “πολέμου” του οποίου η αφετηρία βρίσκεται στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Τότε ήταν που η γειτονιά των Εξαρχείων για διάφορους λόγους και παράγοντες, άρχισε να συσπειρώνει ανήσυχους νεολαίους, δημιουργώντας σταδιακά μία διαρκή εστία αντίστασης, ενάντια στη βάρβαρη και αποστειρωμένη καθημερινότητα της αθηναϊκής μητρόπολης. Από τις πρώτες καταλήψεις στον ελλαδικό χώρο, τις συνελεύσεις κατοίκων, τις πολιτικές διαδικασίες και εκδηλώσεις όλου του ριζοσπαστικού φάσματος, μέχρι την εφαρμογή της αυτοοργάνωσης, της ανιδιοτέλειας και της ισονομίας, μακριά από έμφυλους και ρατσιστικούς διαχωρισμούς. Εκεί βρέθηκε η στέγη που έδωσε ζωτικό χώρο για την εδραίωση κοινωνικών/πολιτικών εγχειρημάτων και την ανάπτυξη ανατρεπτικών ιδεών.
Το κράτος αντιλαμβανόμενο την “επικινδυνότητα” που σχηματιζόταν, αποπειράθηκε πολλές φορές να καταστείλει τον χαρακτήρα των Εξαρχείων. Είτε με την επιχείρηση “Αρετή” που στόχευε στην πάταξη των “περιθωριακών στοιχείων”, είτε με τα σχέδια ανάπλασης και εξευγενισμού της περιοχής, είτε με τις σχεδόν καθημερινές επιθέσεις των κρατικών δυνάμεων καταστολής. Ωστόσο, καμία από τις πολιτικές των εκάστοτε κυβερνήσεων, δεν κατάφερε να αποδώσει καρπούς σε βάθος χρόνου.
Τότε ήταν που εμφανίστηκε το παρακράτος και ανέλαβε να γίνει το μακρύ χέρι του κράτους, συνεργαζόμενο μαζί του με έμμεσο, αλλά και με άμεσο τρόπο. Το παρακράτος αποτελούμενο από διάφορες μαφίες, άδραξε την ευκαιρία και προχώρησε στη διακίνηση ναρκωτικών ουσιών, στην εκπόρνευση και στο εμπόριο γυναικών, ανηλίκων και μεταναστών και στην υποχρεωτική προστασία μαγαζιών, σχηματίζοντας σύντομα ένα πολυδαίδαλο κύκλωμα. Λειτουργώντας στον πυρήνα του οργανωμένου εγκλήματος σαν στυγνές παρα-καπιταλιστικές επιχειρήσεις που στοχεύουν αποκλειστικά στο κέρδος, δεν άργησαν να φανούν και οι μεταξύ τους ανταγωνισμοί, που οδήγησαν σε ξεκαθαρίσματα λογαριασμών με δολοφονίες και μαχαιρώματα μελών από αντιμαχόμενες μαφίες.
Από τις πρώτες στιγμές της εγκατάστασης όλου αυτού του συρφετού, οι κάτοικοι μαζί με τους αγωνιζόμενους της περιοχής, κατήγγειλαν δημόσια την κατάσταση και πραγματοποίησαν συχνές παρεμβάσεις που αποσκοπούσαν αφενός στην επαναοικειοποίηση του χαρακτήρα της γειτονιάς και αφετέρου στην προάσπιση και στη διατήρηση της πολιτικής ταυτότητας των Εξαρχείων, με δυστυχώς πρόσκαιρα αποτελέσματα. Οι μαφίες με τη σύμφωνη γνώμη των κυβερνώντων, είχαν γαντζωθεί στην περιοχή για τα καλά, εξυπηρετώντας με τον ρόλο τους την αποτυχημένη επιδίωξη του κράτους, τη διάβρωση δηλαδή του ανατρεπτικού κινήματος.
Μετά τη δολοφονική επίθεση της 27/2, οι απαντήσεις των αγωνιζόμενων ήταν άμεσες. Μην υποκύπτοντας στο διάχυτο καθεστώς φόβου που προσπαθούσαν να εγκαθιδρύσουν οι μαφίες, οργανώθηκαν ανοιχτές πολιτικές διαδικασίες που οδήγησαν στη συγκρότηση του σχήματος “Αναρχικοί-Κομμουνιστές” και αποφάσισαν την υπεράσπιση των Εξαρχείων από κάθε λογής μαφιόζο και τα τσιράκια του. Πραγματοποιήθηκαν παρεμβάσεις και μικροφωνικές ενημερωτικού χαρακτήρα, με αποκορύφωμα την δυναμική πορεία στις 5/3 με κεντρικό σύνθημα: ΜΑΖΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ απέναντι στην κρατική καταστολή, τις μαφίες και τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Αντιλαμβανόμενοι πλήρως τις ιδιάζουσες συνθήκες του αγώνα ενάντια στις μαφίες, συναποφασίστηκε ένα κομμάτι της περιφρούρησης να χρησιμοποιήσει αναβαθμισμένα μέσα αυτοάμυνας προκειμένου να διαφυλαχθεί η ακεραιότητα του σώματος της πορείας σε οποιαδήποτε περίπτωση. Η συγκεκριμένη πολιτική επιλογή ανακοινώθηκε στην προσυγκέντρωση, έτσι ώστε να γίνουν γνωστά σε όλους τα χαρακτηριστικά της πορείας.
Ως πολιτική συλλογικότητα Azadi, στηρίζουμε ολόψυχα τον αγώνα των συντρόφων και των κατοίκων των Εξαρχείων ενάντια στις μαφίες. Θεωρούμε βάσιμη την επιλογή της αναβάθμισης των μέσων περιφρούρησης, καθώς τη δεδομένη χρονική περίοδο, ο εχθρός δεν κινείται εντός κάποιων νομικών στεγανών (έστω και ξεχειλωμένων), κάτι που έχει αποδειχτεί ουκ ολίγες φορές από τις δολοφονικές πρακτικές που ακολουθούνται σε κάθε ευκαιρία. Το διακύβευμα που τίθεται πλέον, βρίσκεται στην υπεράσπιση της απρόσκοπτης παρουσίας του ευρύτερου κινήματος στην περιοχή των Εξαρχείων. Είναι σαφές πως από τη μία κανένα προοδευτικό στοιχείο δεν μπορεί να συνυπάρξει με λογικές και πρακτικές “νύχτας”, ενώ από την άλλη ο αγώνας ενάντια στις μαφίες δημιουργεί σοβαρές δυσκολίες στην κατά τα άλλα ανενόχλητη δραστηριοποίηση τους. Το ίδιο το κίνημα είναι ο μόνος αρμόδιος για να οριστούν το πολιτικό περιεχόμενο, ο τρόπος δράσης και τα αναγκαία μέσα αυτοάμυνας που θα χρησιμοποιηθούν στην περίσταση που απειλείται η ύπαρξη των δομών του και η φυσική του παρουσία στο δρόμο. Έτσι λοιπόν, η συγκεκριμένη κίνηση έρχεται για να συμπληρώσει μία σειρά πολύμορφων δράσεων και να κάνει ξεκάθαρο προς πάσα κατεύθυνση, την αποφασιστικότητα των συντρόφων ενάντια στον αντικινηματικό εσμό. Οι μαφιόζοι, οι παρατρεχάμενοι τους και όσοι βολεύονται με την ύπαρξή τους, καλά θα κάνουν να καταλάβουν πως το πρόταγμα της συνολικής ανατροπής γίνεται ολοένα και πιο επίκαιρο, με τις ώρες τους να είναι μετρημένες. Οποιοσδήποτε στέκεται εμπόδιο στον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση, ας κάνει τον κόπο να το ξανασκεφτεί γιατί οι αξίες, τα ιδανικά και τα προτάγματα μας, δεν πρόκειται να λυγίσουν παρά τις αντιξοότητες.
Από τα Χανιά, δεν έχουμε παρά να στείλουμε την αμέριστη συμπαράσταση και αλληλεγγύη μας.
Ανυποχώρητος αγώνας ενάντια στις μαφίες και στον κοινωνικό κανιβαλισμό
Ο δρόμος ανοίγει προχωρώντας