Την Παρασκευή 27/10 πραγματοποιήσαμε παρέμβαση για τους μετανάστες-στριες στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Χανίων, θέλωντας να αναδείξουμε την υποκριτική στάση των διοργανωτών (Υπουργείο Παιδείας,Υπουργείο Πολιτισμού, Περιφέρεια Κρήτης, Δήμος Χανίων, Δήμος Πλατανιά κλπ) μιας και το φεστιβάλ περιλαμβάνει σωρεία ταινιών που καταπιάνονται με το θέμα της προσφυγικής κρίσης.
Εντός του χώρου του φεστιβάλ, μοιράστηκε το κείμενο, αναρτήθηκε πανό, πετάχτηκαν τρικάκια ενώ παρέμβαση πραγματοποιήθηκε και σε εκπομπή του Δίκτυο FM το οποίο εξέπεμπε στις ραδιοσυχνότητες και την μικροφωνική του φεστιβαλ.
Το κείμενο της παρέβασης :
Μεταξύ ζωής και σελιλόιντ
Από τις 25/10 έως τις 4/11 πραγματοποιείται στο Πνευματικό κέντρο το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Χανίων. Ξεφυλλίζοντας το επίσημο πρόγραμμα του φεστιβάλ, διαπιστώνουμε πως αρκετές προβολές έχουν ως βασική θεματική τους μετανάστες, σε συνδυασμό με τις κακουχίες που αντιμετωπίζουν κατά τη διάρκεια των ριψοκίνδυνων διαδρομών που επιχειρούν προς τη δήθεν πολιτισμένη ευρωπαϊκή Γη της επαγγελίας. Λίγο αργότερα όμως και φτάνοντας στην τελευταία σελίδα του προγράμματος, ξεπροβάλλουν και οι διοργανωτές του φεστιβάλ: Υπουργείο Παιδείας, Υπουργείο πολιτισμού, Βουλή των Ελλήνων, Περιφέρεια Κρήτης, Δήμος Χανίων, Δήμος Πλατανιά κ.α., όπως και κάμποσες άλλες γνωστές «επιφανείς» επιχειρήσεις της πόλης που στριμώχνονται στην κατηγορία των χορηγών.
Η εικόνα του φεστιβάλ αποτελεί παραβίαση ανοιχτών θυρών. Περιφερειάρχης, δήμαρχοι, παρατρεχάμενοι γραβατωμένοι τοπικοί παράγοντες παντός είδους και λοιπά θεσμικά τσιράκια να μιλάνε ακατάπαυστα και με στόμφο -στα πάντα πρόθυμα για φιέστες media- για τα καλά του πολιτισμού. Συνεχίζοντας τα λογύδριά τους με την αντίστοιχη έπαρση που είναι απαραίτητη σε τέτοιες εκδηλώσεις, περνάνε στο θέμα του ανθρωπισμού, αναλύοντας δακρύβρεχτα την οδύσεια των μεταναστών. Ξεκινώντας από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα που τους ώθησαν σε εκδίωξη από τις περιοχές τους, συνεχίζοντας με τις παράτολμες μετακινήσεις τους και προφανώς καταλήγοντας στην Ελλάδα, όπου οι Έλληνες για άλλη μια φορά τίμησαν την περίφημη ελληνική φιλοξενία στηρίζοντας τους από το υστέρημά τους. Κλείνοντας δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα προτάγματα, από το «να σταθούμε κοντά στους αδύναμους καθώς μας έχουν ανάγκη», «ο καθένας όπως μπορεί από το μετερίζι του», «όλοι μαζί μπορούμε», μέχρι διάφορα άλλα εύηχα πολιτικάντικα γλυκανάλατα ευφυολογήματα κενά περιεχομένου και ουσίας.
Κοιτώντας όμως πίσω από τις λέξεις τα πράγματα είναι αρκετά απλά. Μέσα από τα πανάκριβα κουστούμια των κάθε λογής επισήμων ξεχειλίζει η υποκρισία τους, ενώ θα ήταν ιδανικοί για βραβεία υποκριτικής ο καθένας για τον ρόλο του, όχι στο σανίδι ή στη μεγάλη οθόνη, αλλά στην έρημο της κοινωνικής πραγματικότητας.
Όλοι αυτοί λοιπόν που ευαγγελίζονται την ανθρωπιά και την αλληλεγγύη, είναι τα ίδια πρόσωπα που στο όνομα του τουρισμού ως βασικό πυλώνα της κρητικής οικονομίας, δεν θέλουν να χαλάσει η εικόνα του νησιού με μετανάστες, προκειμένου να μην διαταραχθεί η ομαλή και απρόσκοπτη λειτουργία της βιομηχανίας του. Που χορεύοντας στο ντέφι που βάραγε η μισαλλόδοξη ένωση ξενοδόχων νομού Χανίων με τις ρατσιστικές ανακοινώσεις της τους προηγούμενους μήνες, δεν πήραν ποτέ ξεκάθαρη θέση υπέρ της φιλοξενίας μεταναστών. Που κάθε φορά που ξεβραζόταν καραβιά κάναν ότι ήταν δυνατό για να μην καταφέρουν να έρθουν σε επαφή και επικοινωνία με τους αλληλέγγυους που προσπαθούσαν να βοηθήσουν, ενώ από την άλλη επέτρεπαν την παρουσία μονάχα σε κάποιες πιστοποιημένες ΜΚΟ, δήθεν για υγειονομικούς λόγους. Είναι οι ίδιοι που μετά τις γραφειοκρατικές διαδικασίες καταγραφής που ακολουθούνται σε αυτές τις περιπτώσεις, ψάχνανε εναγωνίως και βρίσκαν εν τέλει την πιο κοντινή χρονική χαραμάδα για να τους στείλουν όσο πιο μακριά γίνεται κουκουλώνοντας το γεγονός. Είναι οι ίδιοι που έκαναν τεμενάδες στον διοικητή της αμερικάνικης βάσης όταν πέρυσι στη Σούδα έδεσε για λόγους “αναψυχής” το αεροπλανοφόρο USS George H.W. Bush με πλήρωμα 6.000 μισθοφόρους, ενώ λίγες μέρες πριν σκόρπαγε τον θάνατο στους λαούς της ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Εν τέλει όμως, είναι οι ίδιοι που αποτελούν το υπηρετικό πολιτικό προσωπικό του καπιταλιστικού συστήματος. Ένα σύστημα που στηρίζεται στις επιλογές, στις αποφάσεις και στα συμφέροντα των αφεντικών, των κρατών, των διακρατικών ενώσεων, της ντόπιας και διεθνούς οικονομικής ελίτ. Δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να παράγει την κρατική βία, την εξαθλίωση, την ανέχεια, τη φτώχεια, τον κοινωνικό κανιβαλισμό, τις ταξικές ανισότητες, τον ίδιο τον θάνατο.
Είναι εύκολο και βολικό, μα κυρίως ανέξοδο το να είσαι ανθρωπιστής από απόσταση, όπως και σύγχρονος Πόντιος Πιλάτος με βασικό σκοπό τη διατήρηση της κοινωνικής ειρήνης στη «δημοκρατική και προοδευτική Κρήτη». Η πραγματικότητα όμως ζέχνει και δεν καλλωπίζεται, ούτε φτιασιδώνεται από τις μεγαλόστομες δηλώσεις που στοχεύουν στο γυάλισμα μιας πλαστής βιτρίνας και που θα συνεχίσει να προσελκύει κροίσους επενδυτές, εκατοντάδες χιλιάδες τουρίστες και να υποθάλπτει νατοϊκούς φονιάδες.
Εμείς από τη μεριά μας συνεχίζουμε αταλάντευτα και παραμένουμε σταθεροί στις αξίες και στα ιδανικά μας. Οραματιζόμαστε μια κοινωνία ελευθερίας, ισότητας αλληλεγγύης και αξιοπρέπειας όπου δεν υπάρχουν σύνορα, καταπίεση και διαχωρισμοί και γι’ αυτήν ακριβώς παλεύουμε και αγωνιζόμαστε με τον λόγο και τις πράξεις μας. Γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά πως ο εχθρός δεν είναι δίπλα μας, αλλά από πάνω μας. Για όλους αυτούς τους λόγους, επιλέγουμε να βαδίσουμε συλλογικά στους δρόμους της αντίστασης και της ανατροπής μαζί με όλους τους απανταχού κολασμένους.
Ζει, αισθάνεται, ερωτεύεται, απογοητεύεται, έχει ανησυχίες, προβληματίζεται για το άγνωστο αύριο, πεθαίνει…Δεν είναι μια μακρινή φιγούρα σε ένα μεγάλο μακρόστενο πανί…Είναι ένας/μία από μας…
ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ, ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΟΘΟΝΗ
συλλογικότητα Azadi
Οκτώβρης 2017
